Αναζητώντας τη ζωή
Ακροβατούσε σε υποταγμένα απογεύματα για να βρει τον εαυτό της. Γατζωμένη από καρφιά, τίναζε με πείσμα τα χέρια της για να διώξει την ανελέητη λύπη.
Πάλευε όλη νύχτα η ζωή, κάνοντας ελεύθερες πτώσεις στο ανέλπιστο της χαράς, στις μεγάλες προσδοκίες του εαυτού της, στο χρεοκόπημα της παρόρμησης.
Νύχτες και νύχτες έψαχνε σε παλιά μπαούλα για μεταξωτές κορδέλες ευτυχίας και για λευκές δαντέλες εκτίμησης. Έψαχνε το φως που σταθμίζει την ψυχή της και τον κρουνό του μακάριου νερού της ευδαιμονίας.
Αχ ζωή... Τί ψάχνεις και πού;;; Μια σπίθα μόνο χρειαζόσουν. Μια σπίθα ελπίδας που το παρελθόν γλυκαίνει, το παρόν συντηρεί, και το μέλλον θεμελιώνει ...
~Κλειώ Κουτσογιωργάκη ~