Αρμύρα και φώς
Καιρό πολύ μείναμε δεμένοι σε τούτο το λιμάνι
στον ίδιο μόλο.
Τα όνειρα μισά έμειναν σε αφιλόξενη θάλασσα
ασφυκτιούν, πλώρη γυρεύουν ξαναμμένα.
Οι άγκυρες σκούριασαν από την αλμύρα
και τα σκάφη της ψυχής
ακίνητα μένουν στο αμόνι του χρόνου
και τα σκοτώνουν σαν γεράσουν.
Εμπρός λοιπόν…
λύστε τους κάβους βίρα τις άγκυρες
πού μας κρατούν δεμένους.
Ο εξάντας της ψυχής μόνος καθοδηγητής
σαλπάρουμε για θάλασσες φιλικές
Κι ο βράχος εκεί ακλόνητος να στέκει.
Αρετή Μαυροπούλου
19-06-2015
Painter
Μαρίνα Ζωγραφάκη