Αναπολώντας ένα κόσμο ισομετρικό.
Υπήρξε μια στιγμή απειροελάχιστη της νιότης
που γευτήκαμε το κάλλος ατενίζοντας
τα πέλαγα με τα σμαραγδένια νερά
προσμένοντας ξεστήθωτες γοργόνες.
Η σκέψη ατάραχη σε μία γλυκιά προσμονή
σαν ολόλευκο παρθενικό ταξίδι
τολμήσαμε να αλώσουμε βαθυστόχαστους Ωκεανούς
να κάνουμε πτήσεις τολμηρές με γλαροπούλια.
Αυτά και άλλα πολλά ηρωικά κατορθώματα
αναπολούμε σε ένα ανισόμετρο κόσμο
που μόνο με το όνειρο ανασταίνουμε.
Έτσι λοιπόν ατάραχοι να συντηρούμαστε
να δίνουμε τιμή στα ασήμαντα
και να κρατάμε την φλόγα άσβεστη.
Κι όπως το λάδι στο νερό
να ανεβαίνουμε.
12-08-2015
