Αντί καληνύχτας.

Αντί καληνύχτας.

Να σε συλλογιέμαι.

Όνειρο ήσουν καλά φυλακισμένο
στα ατέλειωτα βράδια μίας ζωής αξόδευτης.
Την μορφή σου ούτε που φανταζόμουν…
Πόθος ήσουν και ψυχή.
Προσμονή άχρονη σαν αιώνια να προϋπήρχες…
που ξαφνικά πήρε μορφή και ουσία.
Και σαν ύφασμα σε ντύνομαι
σαν διψασμένη γη σε δέχομαι.
Ούτε πού το περίμενα πώς έχεις γεννηθεί…
Ούτε πού το έχω μολογήσει
πόσο «Σε αγαπώ»!!
Ούτε πού το ξέρεις…
Άλλωστε τι να τα κάνει κανείς τα λόγια
όταν μιλάει η ψυχή!!
Πόσο όμορφο είναι να σε συλλογιέμαι!!
να ελευθερώνω πουλιά
να εκπορεύω εικόνες.
Να παίρνει η πένα μου ζωή
και το χαρτί πνοή…
μέσα από το βλέμμα σου
που φωτίζει το σκοτάδι μου.
Να νοιώθω σαν πλοίο που φεύγει από την ρότα του.
Α.Μ
18-05-2015

Άρτος και θέαμα

Άρτος και θέαμα.

Θόρυβος πολύς στην πόλη απόψε

πρεμιέρα  σε παράσταση μεγάλη και τρανή.

Κωμικοί θα δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους

το κοινό θα διασκεδάσουν.

Κόσμος πολύς κατέκλυσε τα θεωρεία

είσοδος ελεύθερη για εκλεκτούς  αξιότιμους προσκεκλημένους.

Η αυλαία φωταγωγημένη είναι

κόκκινα χαλιά στρωμένα στην πλατεία καθίσματα βελούδινα.

Σαν σηκωθεί η αυλαία ο κόσμος εκστατικά

θα παρακολουθεί τα δρώμενα.

Σε γέλια και χειροκροτήματα ξεσπάει το κοινό

στο άκουσμα φτηνών αστείων.

Έτσι ξεχνιέται ο κόσμος και αποκοιμιέται

με ψεύτικα όνειρα και υποσχέσεις

με άρτους και θεάματα φτηνά.

Α.Μ

07-08-2015

Τί λείπει περισσότερο απο τίς ανθρώπινες σχέσεις

ΤΙ ΛΕΙΠΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Αν με ρωτήσεις τι μου λείπει περισσότερο απ’ τις ανθρώπινες σχέσεις, θα σου απαντήσω η ευγένεια. Και δεν είμαι η μόνη, νομίζω.

Δεν ξέρω αν έχουμε χάσει λίγο την μπάλα και την ανθρωπιά μας με τις νέες τεχνολογίες και τα συναφή, δεν ξέρω αν η υπερβολική αστικοποίηση έφερε την απομόνωση κι εν τέλει τη συμπεριφορά της χάβρας, δεν ξέρω αν η απογοήτευση της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης κι η οικονομική δυσπραγία του καθενός, μας έκανε να χάσουμε λίγο απ’ την ευγένειά μας. Σε εκείνα τα απλά και καθημερινά, που τις περισσότερες φορές μας χαρακτηρίζουν.

Χάθηκε πλέον το χαμόγελο απ’ τους ανθρώπους, εκείνο που χωρίς να ξέρεις τον περαστικό σου φτιάχνει τη μέρα. Εκείνο που ανοίγει ο γείτονας την πόρτα του ασανσέρ κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι, σου δίνει μια σακούλα που σου έπεσε απ’ τα χέρια και σου χαμογελά, απλώς γιατί σε βοήθησε σε κάτι.