Ενδότερη ανάγκη.
Ανεβαίνω σκαλοπάτια για να πιάσω ουρανό…
ολόγυρα μου χαλάσματα από περασμένες μνήμες.
πέτρα παντού πάνω σε φόντο γκρίζο μα
αγριολούλουδα γεννιούνται δειλά μέσα από ερείπια.
Σημάδι ζωής μιλά στο είναι μου.
Ανεβαίνω αργά και σταθερά
διαρρήκτης του Ήλιου γίνομαι.
Πώς με έφερα ως εδώ.Ούτε πού κατάλαβα.
τώρα ανεβαίνω γοργά σαν να είναι νοιώθω
τα σκαλοπάτια της ζωής μου.
Χρέος μου είναι να συνεχίσω.
Έρωτες
ευάλωτοι στην πρώτη δυσκολία
δραπέτες ευθύνης έγιναν.
Όρκοι αιώνιας αφοσίωσης ξέφτισαν
στο πρώτο φύσημα του αέρα.
Φιλίες που πουλήθηκαν φτηνά
στου κόσμου τα παζάρια .
Οι πρώτες ψύχρες έφυγαν
μαζί τους και οι ανούσιες αγάπες.
Οι άνθρωποι φυτοζωούν μέσα στην ένδεια φωτός.
πράσινα λιβάδια
ποτέ δεν έπλεξαν
χείλη μελιστάλαχτα ποτέ δεν τρύγησαν.
Πώς πληθαίνουν τα σκαλοπάτια πίσω μου.
Αρετή Μαυροπούλου
07-05-2015
Ανέκδοτο
Φωτό
Αναστασία Αδαμάκη.
2 σχόλια
σχόλιαΑρετή καλή και αγαπημένη μας φίλη καλότάξιδο να είναι το Ιστολόγιο σου Ο Κϋριος μας να σου χαρίζει πάντα πνευματική και σωματική δύναμη ..υγέια ,,να είσαι πάντα ευτυχισμένη ..καλη δύναμη και συνέχεια ..με ένα μικρό αφιέρωμα σε Εσένα....
ReplyΗ ποίηση κ’ η ζωή
Δεν τελειώνει η ποίηση, όπως κι ο ουρανός δεν τελειώνει. Όπως οι ώρες του Θεού κ’ οι στροφές του πλανήτη μας. Οι ανταύγειες της
ζωής, διατηρούν το σχήμα της μέσα στην ποίηση. Όσο θα πηγαίνει και θάρχεται η θάλασσα, όσο θα γεννιούνται λουλούδια και χρώματα, όσο θα δίνουν οι άνθρωποι ο ένας στον άλλο το χέρι τους, θα υπάρχει κι η ποίηση,
Η ποίηση γεννιέται μαζί με τα πράγματα, μαζί με τον έρωτα, (Βρετάκος)
Νίκο καλέ μου φίλε σε ευχαριστώ από καρδιάς για την στήριξη και την φιλία.Εύχομαι πάνω από όλα αυτά που δημοσιέυω να είναι πρός τέρψη πνευματική των επισκεπτών του ιστολογίου!!Ο Θεός μαζί μας!!
Reply